NC Cakeverse AU: Eat Me If You Wish #5

            ริมฝีปากของคุณอัฐกดย้ำลงมาอีกครั้งเบาๆ และแช่ค้างไว้อยู่แบบนั้น ดวงตาของผมเบิกโพลง สบตาร้ายกาจของเขากลับ คุณอัฐไม่ได้ดูอยากเคลมอะไรผม ไม่ได้มีท่าทางเหมือนจะล้อเลียนกัน แต่เป็นดวงตาของคนที่ตั้งใจแน่วแน่และพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ

            ผมมั่นใจว่าผมเคยเห็นแววตาแบบนี้มาก่อน

            เขาหลับตาลง มือข้างที่จับมือผมไว้กระชับแน่น นิ้วโป้งถูหลังมือกันเบาๆ มันร้อนวูบวาบอย่างน่าตกใจ เขาตัวหอมกรุ่น ริมฝีปากของเขาไม่ได้นุ่มนิ่มเหมือนก่อนที่จะโดนผมกัดกิน แต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกดี และยิ่งรู้สึกดีมากกว่าเก่าเมื่อเขาใช้มืออีกข้างบีบไหล่ผม ดึงให้ขยับเข้ามาอยู่ในจุดอับสายตาโดยที่ริมฝีปากของเราแทบจะไม่แยกออกจากกัน

            “ฉันต้องการเธอเสมอ มนต์” เขาย้ำ พึมพำชิดริมฝีปาก ใจของผมอุ่นวาบก่อนจะเปลี่ยนเป็นสั่นอย่างน่ากลัว ผมนึกอยากบอกเขาว่าแค่กลิ่นของเขาก็มอมเมาผมได้แล้ว หยุดพูดอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองอาการหนักกว่าเดิมที แต่คุณอัฐกลับใช้มือข้างที่จับไหล่กันอยู่มาดึงศีรษะของผมขึ้น รั้งให้ผมขยับใบหน้าเข้าไปใกล้กัน “ไม่ว่าเธอจะเป็นตัวอะไร เป็นฟอร์คที่ตั้งใจจะกินคนจนตาย หรือจะเป็นฟอร์คที่รังเกียจตัวเอง ฉันต้องการทุกอย่างที่เป็นเธอ”

            แม้ว่าคำพูดของเขาจะชวนให้ขนลุก และขนอ่อนด้านหลังคอของผมก็ลุกชันขึ้นมาจริงๆ แต่ความรู้สึกดีใจจนลืมความรู้สึกเหมือนโดนอะไรฟาดหัวแรงๆ เพราะมีคนบอกว่าไม่อยากอยู่ร่วมโลกกับผมไปสนิท มีความสุขจนแทบไม่อยากจะเชื่อตัวเอง

            ความรู้สึกที่เป็นที่ยอมรับและเป็นที่รัก ความรู้สึกที่ทั้งชีวิตนี้มีแค่พ่อกับเพื่อนสนิทคนเดียวเท่านั้นที่เคยมอบให้กับผม ผมรู้ว่ามันอาจจะเพ้อเจ้อ คุณอัฐไม่มีทางรักคนที่เพิ่งเจอหน้ากันไม่นาน แต่ผมที่กำลังเพ้อเจ้อเต็มขั้นกลับรู้สึกแบบนั้นขึ้นมาอย่างห้ามตัวเองไม่ทัน

            มีแต่คนเกลียดฟอร์ค คนที่เป็นเค้กต่างปรารถนาให้พวกเราหายไปจากโลก แต่เขากลับบอกว่าต้องการทุกอย่างที่เป็นผม ถึงผมจะเป็นฟอร์ค เป็นคนที่กัดเขา เป็นคนที่ทำให้สภาพปากของเขาเป็นแบบนี้

            เป็นแค่คุณอัฐแท้ๆ

            “อย่าทำหน้าแบบนั้น เห็นแล้วจะอดใจไม่ไหวเอา” ตอนที่เขาผละออกมา เขาก็พูดเสียงกลั้วหัวเราะ ผมกะพริบตาถี่แล้วเม้มปาก ไม่แน่ใจว่าเผลอทำหน้าแบบไหนไป แต่มันต้องเป็นใบหน้าน่าอายแน่ๆ เชี่ย เมื่อกี้ผมยอมรับออกมาอย่างไม่อายเลยว่าผมอยากกอดเขาแรงๆ เอาให้เขารับรู้เลยว่าผมดีใจเพราะคำพูดลิเกๆ ของเขาแค่ไหน “ไป กลับ ดึกแล้ว พรุ่งนี้ฉันมีนัดกับลูกค้า”

            “ลูกค้า?”

            “เขาจะมาดูที่ดินที่ฉันดูแลอยู่ ความจริงเขาเป็นลูกค้าที่เจอกันตั้งแต่ตอนที่ฉันเสนอที่ดินที่พัทยาให้ นี่ฉันอู้งานมาสองสามวันแล้ว” เขาหันมายักคิ้ว ทำหน้ายียวนแตกต่างจากตอนที่จูบผมเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง “แต่ก็คุ้มดี ได้กินเด็กเช้าเย็น”

            ผมกะพริบตา นึกขึ้นได้ว่าสองสามวันมานี้ผมนัวเนียกับเขาตลอด แต่พอไม่ได้นัวเนียกินเขาก็ขังตัวเองอยู่แต่ในห้องนอนแขก

            อ่า ผมอยู่ที่บ้านของเขา

            ผมนึกถึงสาเหตุที่ทำให้ตัวเองต้องไปอยู่ที่นั่น มันเป็นเพราะการล่าแม่มดของคนที่คิดว่าผมเป็นคนทำร้ายเค้กตรงร้านเบเกอรี่นั่น แต่ตอนนี้ตำรวจจับฟอร์คที่เป็นคนทำได้แล้ว และข่าวก็กระจายไปทั่ว ผมไม่ใช่คนที่โดนด่าในเน็ตอีกต่อไป เพราะแบบนั้นผมไม่จำเป็นต้องอยู่ที่บ้านคุณอัฐต่อ

            แต่เพราะอะไรบางอย่าง ทำให้ผมกลับรู้สึกว่าไม่อยากจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาดื้อๆ ผมยังไม่อยากกลับ ผมอยากอยู่ต่อ ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะติดใจรสชาติของเขา ไอศกรีมวิสกี้ที่ตอนนี้เป็นแค่ของผมคนเดียว เขาเองก็พูดแล้วว่าผมจะเป็นคนเดียวที่ได้กินเขา พอคิดได้แบบนั้นผมก็ก้มหน้าลง รู้สึกพิเศษมากขึ้นไปอีก

            ผมบีบช่อดอกไม้แน่นขึ้น เสียงหัวใจที่เต้นรัวอยู่ในอกไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแย่เพราะความใจง่ายของตัวเอง แต่สิ่งที่ทำให้ผมปวดหัวจนแทบจะไปคู้ตัวอยู่กับพื้นคือกลิ่นของคุณอัฐที่เหมือนจะรุนแรงขึ้นทันทีที่ผมรู้สึกดีๆ กับเขา และพอกลิ่นของคุณอัฐรุนแรงขึ้น สิ่งที่ผมรู้สึกคือการที่ผมมีอารมณ์ ทั้งอยากกินเขาทั้งตัว กินทุกส่วนให้ร่างกาย เลือดเนื้อของเขากลายเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายผม ทั้งอยากกินในความหมายที่สอง การกินที่ทำให้เราสองคนก็เป็นหนึ่งเดียวกันได้เช่นกัน

            แบบนี้ไม่ดีแล้ว

            คุณอัฐหันมามุ่นคิ้วเมื่อผมปาช่อดอกไม้ลงถังขยะหน้าทางเข้าโรงพยาบาลแรงๆ ระบายความอึดอัดที่เกิดขึ้นเพราะความอยากแทบบ้า ยิ่งผมไม่ได้ใส่ผ้าปิดปากอย่างที่เคยแล้ว กลิ่นของคุณอัฐยิ่งทวีคูณมากขึ้นไป ผมเหลือบไปมองรอบๆ ไม่อยากให้ฟอร์คคนอื่นได้กลิ่นของเขา

            กลิ่นนี้เป็นของผม รสชาติของเขาเป็นของผม คำพูดใจดีที่ออกมาจากปากของเขาก็เป็นของผม

            ผมยกมือขึ้นปิดทั้งปากทั้งจมูกแน่น ยิ่งคิดได้แบบนั้นยิ่งทำให้กลิ่นของคุณอัฐรุนแรงมากขึ้น มันไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับผมมาก่อน ขนาดตอนก่อนที่ผมจะได้กินคุณอัฐเพื่อบรรเทาอาการอยากกินเค้กคนอื่น ผมยังไม่อาการหนักขนาดนี้มาก่อนเลย

            ผมเหลือบมองหน้าเขา คุณอัฐดูแปลกใจอยู่พักหนึ่ง แต่ไม่นานก็คลี่ยิ้ม กลับเป็นคุณอัฐที่ผมหมั่นไส้เต็มตัว

            “ได้ยินมาเหมือนกันว่าเวลาฟอร์คเจอเค้กที่ชอบมากๆ อารมณ์จะรุนแรงขึ้นหลายเท่าตัว เธอเชื่อหรือเปล่าว่าฉันเคยเจอฟอร์คที่มาช่วยตัวเองใส่ฉันด้วย หึ ทั้งเพศหญิงเพศชายเลยล่ะ” เขาว่าเสียงกลั้วหัวเราะ นิ้วโป้งของเขายังคงถูหลังมือของผมเล่น ผมเพิ่งตระหนักขึ้นได้ว่าเรายังไม่ปล่อยมือกัน ผมทั้งอยากจับมือกับเขาต่อทั้งอยากสะบัดมือเขาทิ้งในเวลาเดียวกัน ถ้าเป็นผมเมื่อก่อนผมต้องทำอย่างแรกโดยไม่ต้องคิดเพราะกลัวว่าจะเผลอทำอะไรเขาเข้าแน่ แต่พอเป็นผมตอนนี้ ผมที่รู้แล้วว่าตัวเองทำอะไรเขาไม่ได้ถ้าเขาไม่ยินยอม ผมกลับสะบัดมือเขาออกแบบไม่เต็มใจ ไม่ต้องการให้มือของเราสองคนหลุดออกจากกัน

            ผมไม่ได้ชอบเขา โอเค ผมชอบเขาเพราะคำพูดเมื่อครู่ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าชอบเขาแบบที่คนรักชอบกัน ผมแค่…ดีใจกับคำพูดของเขา และอยากมีอะไรกับเขาให้รู้แล้วรู้รอด

            ภาพที่ผมช่วยตัวเองในห้องน้ำมหาลัยเมื่อนานมาแล้วกลับมาอีกครั้ง ตอนนี้อาการผมหนักกว่าตอนนั้นหลายเท่าตัว

            “ชอบฉันขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาว่าเสียงยียวน เมื่อผมไม่ได้พยายามส่ายหน้าปฏิเสธ คุณอัฐก็ยิ่งได้ใจ หัวเราะกวนประสาทกันไม่ยอมหยุดจนผมต้องใช้มืออีกข้างต่อยแขนเขา

            คุณอัฐไม่สะทกสะท้าน เขาหัวเราะและโคลงหัวอารมณ์ดีทั้งที่สัญชาตญาณของผมกำลังจะเอาชนะทุกสติสัมปชัญญะอยู่รอมร่อ เขาเปลี่ยนเป็นโอบตัวผมที่เริ่มห่อไหล่และคู้ตัวลง กลิ่นของเขาทำเอาผมแทบคลั่ง แต่เป็นการคลั่งที่ไม่สามารถทำอะไรได้เมื่อเราอยู่ในที่สาธารณะ แม้ข้างนอกจะมืดแล้ว แต่จากตรงนี้ไปที่รถของคุณอัฐก็ยังอยู่ในที่แจ้ง

            ผมได้ยินเสียงปลดล็อครถ คุณอัฐเปิดประตูเบาะหลัง ดันตัวผมเข้าไปข้างในและขยับขึ้นตามเข้ามา ยังไม่ทันที่เขาจะปิดประตูรถดี ผมก็พุ่งเข้าไปหาคุณอัฐที่อ้าแขนรับแทบไม่ทัน ผมกัดปากเขาอย่างแรงจนวาสลีนที่ผมให้เขาทาเอาไม่อยู่ ทึ้งปากเขาอย่างบ้าคลั่งกระทั่งคุณอัฐกระชากตัวผมออก

            “กินดีๆ มนต์ เธอเป็นคน ไม่ใช่หมาบ้า” เขาสั่งเสียงเฉียบขาด ผมสะอึก แต่ความต้องการมันมีมากกว่า ตอนนี้มีสองตัวเลือกที่ผุดขึ้นมาในหัว หนึ่งคือผมต้องกินเขา กินแบบกัด ฉีก ทึ้งเนื้อและกลืนลงท้อง สองคือ…

            สองคือ…

            ผมน้ำตารื้น ไม่ว่าจะทางไหนผมก็รู้ดีว่าสุดท้ายแล้วผมจะต้องเสียใจถ้าได้สติ ไม่เข้าใจเลย ทำไมการที่ผมรู้สึกดีกับใคร ผมถึงต้องอยากทำร้ายเขาด้วย

            แต่ถ้าเลือกแบบที่สอง ถ้าเลือกแบบที่สอง คนที่เสียเปรียบจะไม่ใช่คุณอัฐ ถ้าเขาคิดอยากจะนอนกับผมแต่แรก การทำแบบที่สองจะทำให้เราเป็นฝ่ายได้รับอะไรสักอย่างกลับมาทั้งคู่

            “ผมอยาก” ผมพึมพำขึ้นในที่สุด เสียงของผมแหบพร่า น้ำลายสอเหมือนหมาบ้าอย่างที่เขาด่า สองขาถูกันไปมาอย่างพยายามห้ามอารมณ์ ขณะที่มือข้างหนึ่งวางลงบนส่วนกลางตัวของเขา “ผมอยาก…”

            คุณอัฐคลี่ยิ้ม เป็นรอยยิ้มร้ายกาจแบบที่ทำให้ผมขนลุกไปทั้งตัว เขาดึงมือผมออกช้าๆ และหัวเราะเมื่อผมกัดปากแน่น ก่อนจะค่อยๆ ปลดกางเกงของตัวเองและเอื้อมมือมาดึงหัวของผมไปจ่อส่วนนั้น ผมโน้มตัว ดึงกางเกงลงไม่ต่างกัน แก้มของผมแนบไปกับส่วนร้อนผ่าว เขาไม่ได้ขยับ ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการกดศีรษะของผมลง

            “ถ้ากัด ฉันเอาเธอตาย” เขาว่าเสียงเรียบและลูบหัวผมเบาๆ

            ใบหน้าของผมเห่อร้อนเมื่อผมขยับทำตามใจของตัวเอง อับอายแทบบ้าแต่ก็รู้สึกดีอย่างที่การช่วยตัวเองในห้องน้ำมหาลัยเมื่อนานมาแล้วไม่อาจสู้ได้ มือข้างหนึ่งของผมขยับช่วยตัวเอง ขณะที่เลียไปตามสิ่งนั้นเหมือนมันเป็นไอศกรีมโคนแท่งโปรด มันร้อนผ่าวและเฉอะแฉะ เลอะเทอะไปทั่วปากและใบหน้า กลิ่นของมันหอมฟุ้งไปทั่วรถ รสชาติของมันทั้งหวานล้ำทั้งทำให้ผมมึนเมาจนไม่อยากหยุดปากได้

            ผมอ้าปากรับมันเข้ามาทั้งหมด มันคับแน่นอย่างที่ผมเผลอสงสัยว่าจะเป็นอย่างไรหากมันกระแทกเข้ามาในส่วนอื่นในร่างกาย ตัวตนของคุณอัฐขยับไปมาในโพรงปากของผมอย่างเอาแต่ใจ แต่ผมไม่คิดจะเอ่ยปากบ่น ผมเหลือบตามองเขาโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อเขากระแทกเข้ามาจนผมแทบสำลักรสชาติและความพอใจที่ได้รับ ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นสีหน้าของคุณอัฐ

            เขาฉีกยิ้มร้ายกาจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเสียวกระสันและพอใจ เขาคำรามเสียงเบาและขบกรามตอนที่เอื้อมมือมาจับใบหน้าของผมที่ซุกอยู่ที่หว่างขาของเขา ใช้นิ้วโป้งถูไปตามสันกราม แก้มของผมบวมเป่งขึ้นมาข้างหนึ่งเมื่อเขาเอามันถูไปตามกระพุ้งแก้ม แบ่งปันทุกหยดน้ำที่เต็มไปด้วยรสชาติเข้มข้นไปทุกบริเวณในโพรงปาก

            อร่อย คุณอัฐแม่งโคตรอร่อย

            ไอศกรีมวิสกี้ที่ร้อนผ่าวถูกฉีดพ่นเข้าไปภายใน ผมตัวสั่นและเสร็จเพราะสายตาของเขา เพราะรสชาติของเขาที่กลายเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายของผม คุณอัฐดึงตัวออกอย่างเชื่องช้า หัวเราะเสียงต่ำเมื่อผมอ้าปากเลียมันอย่างไม่ยอมให้เขาผละหนี เขาดันหน้าผากผมไว้และตีเบาๆ ผมอ้าปาก แลบลิ้นที่มีคราบสีเข้มเปรอะเปื้อน มันเกือบจะหยดออกจากลิ้น แต่คุณอัฐก็ดันลิ้นผมเข้าไปและบีบปากผมไว้อย่างไม่ยอมให้ผมอ้าปากได้อีกครั้ง

            “กลืนมันเข้าไปให้หมด”