Short NC Don't tell me to take off my skirt #13

            เมื่อประมาณสัปดาห์ก่อนครามบอกผมว่าอยากเปลี่ยนเบอร์ ทีแรกผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าทำไม แต่พอบอกเขาไปว่าจะติดต่อกับที่ทำงานที่เพิ่งได้ลำบากหรือเปล่า ครามก็เก็บความคิดนั้นกลับไป แต่หลังจากเข้าทำงานได้หนึ่งสัปดาห์และครามก็ดูแฮปปี้ดี เขากลับมาเปรยๆ กับผมที่ไปรับเขาในวันนี้อีกครั้งว่าจะไปซื้อซิมส์โทรศัพท์ใหม่

            พอผมถามว่าทำไมครามก็ยักไหล่ เปลี่ยนเรื่องด้วยการกอดผมจากด้านหลังระหว่างให้ผมทำกับข้าวให้กิน ครามเป็นเด็กขี้อ้อน พลังของลูกคนสุดท้องเริ่มฉายชัดขึ้นทุกวัน โคตรใจบาง ครามแม่งน่ารัก ทั้งชอบมากอดจากด้านหลังตอนที่เรากลับถึงห้องแล้ว ทั้งเอาแก้มของตัวเองแนบแก้มของผม ชมผมว่าน่ารักซ้ำๆ ทั้งที่ความจริงแล้วตัวเขานั่นล่ะที่น่ารักที่สุด

            ตอนแรกผมก็คิดไปว่าจะมีโรคจิตหรือไอ้เวรตัวไหนมาทำน้องครามของผมอีก แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าทำไมครามถึงอยากเปลี่ยนเบอร์นัก

            ผมคว้าโทรศัพท์ของครามมาถือ ไม่ได้กดเข้าไปดูข้างในแต่ไลน์มันเด้งรัวๆ และโชว์ให้เห็นอยู่ที่ล็อคสกรีน ผมโน้มหน้าไปกระซิบขออนุญาตจากคราม…ซึ่งเขาก็ไม่ยอมตอบอะไรนอกจากหอบหนักๆ กลับมา ผมตระหนักได้ตอนนั้นว่าครามผู้น่าเอ็นดูและน่าขยี้ของผมยังไม่สามารถตอบอะไรกลับมาได้ในตอนนี้

ผมดึงวัตถุทรงกลมขนาดเล็กที่ครามกัดอยู่กับผ้าปิดตาของเขาออก ครามตาปรือ ขนตาชุ่มไปด้วยหยดน้ำตาที่เกิดจากความเสียวซ่าน มองผมและกระตุกมือเหมือนอยากกอดกัน แต่เขาก็ดันลืมไปว่าข้อมือของข้างถูกตรึงไว้อยู่ด้านบน เขาเลียริมฝีปากของตัวเอง อ้อนวอนทางสายตาพร้อมกัดปากด้วยท่าทางที่น่าขยี้สุดๆ แต่ผมรู้ต้องปรามตัวเองไว้ มากกว่านี้ครามคงไม่ไหวแล้วล่ะ เราสนุกกันมาหลายชั่วโมงแล้ว

เมื่อผมจูบเขาหนักๆ ที่ริมฝีปาก ครามก็ตัวสั่น ผมเอื้อมมือไปกระตุกโซ่ที่คล้องติดกับปลอกคอและจิวบนอกแรงๆ ขณะที่อีกมือก็ดึงสิ่งที่ปิดกั้นไม่ให้ครามเสร็จได้ออก แผ่นอกของครามเด้งขึ้นเหมือนทำสะพานโค้ง ครางอื้ออึงในลำคอของผม ก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนหมด เขาร่วงลงไปหอบหนักๆ อีกหลายครั้ง ขาสองข้างที่บริเวณเข่าโดนผ้ามัดอยู่สั่นไม่หยุด ผมกัดริมฝีปากของครามแรงๆ อย่างมันเขี้ยว ขยี้เขามากกว่านี้ไม่ได้ก็ขอตอดเล็กตอดน้อยหน่อยแล้วกันวะ

“พี่โซขอเข้าไปดูในไลน์กลุ่มเพื่อนน้องครามหน่อยได้มั้ยคะ” ผมผละออกเล็กน้อยและกระซิบชิดริมฝีปากของคราม มือข้างหนึ่งเลื่อนไปลูบหัวครามนอนน้ำตาชุ่ม หอบหายใจและทำหน้าเหมือนกับจะบอกว่าที่เราทำอยู่นี่มันยังไม่พอ ขณะที่มืออีกข้างก็เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของครามจากหัวเตียงมาชูให้เขาดู “รหัสอะไรคะ ขอแค่ไปดูไลน์กลุ่มเพื่อนน้องครามอย่างเดียว สาบานด้วยเกียรติคนสวยเลยค่ะ”

ผมหัวเราะฮิฮะกวนประสาทครามที่พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ทันทีที่ผมพูดคำว่าคนสวยออกมา ดูหมั่นไส้ผมจริงจังจนชนะความอยากได้เลยทีเดียว

“คนสวย” เสียงของครามแหบพร่า ผมที่ยังเอาจมูกชนกับปลายจมูกของครามอยู่ใช้นิ้วโป้งเช็ดมุมปากที่มีน้ำลายไหลเลอะเทอะให้อย่างเอ็นดู หัวเราะเบาๆ เมื่อครามพึมพำคำว่าคนสวยอีกครั้ง วันนี้ครามเรียกร้องมากกว่าวันอื่น ก็เข้าใจอยู่หรอก ครามเขาชอบของเขานี่นะ แล้วเขาก็เด็ดดี ผมก็ชอบ “จูบหน่อย”

“ขอร้องพี่โซดีๆ ค่ะน้องคราม”

“จูบ!”

ผมดึงศีรษะของครามเบาๆ และประกบริมฝีปากลงไปทันที จูบของเรายาวนานกว่าทุกครั้ง รุนแรงกว่าทุกที ครามตอนอารมณ์ไม่ดีนี่เด็ดเป็นบ้า พอผมผละออกครามก็ทำหน้าเหวี่ยง โถ น้องหมาของผมกลายเป็นแมวตอนไม่ได้กินข้าวอีกแล้ว ผมเอาโทรศัพท์เคาะหน้าผากครามเบาๆ “รหัสค่ะน้องคราม”

ครามเม้มปาก ทำหน้าเคร่ง ผมยังยิ้มอยู่ด้วยความเอ็นดูและขบขัน เขาคิดจริงๆ เหรอว่าผมไม่มีวิธีเค้นให้เขาพูดออกมา ยิ่งตอนนี้ครามเสียเปรียบผมสุดๆ แต่พอเห็นว่าผมขยับไปหยิบของเล่นชิ้นที่เขาไม่ชอบขึ้นมา ครามก็สบถและรีบบอกรหัสกันทันที

“ปล่อยด้วย” ครามโวย ผมวางโทรศัพท์ลงและปล่อยให้ครามเป็นอิสระ เขาพยายามยันตัวขึ้นมาหยิบโทรศัพท์อย่างยากลำบาก ผมเลยโน้มตัวลงไปหา สอดแขนไปใต้รักแร้และดึงครามขึ้นมานั่งซบกัน อกและแผ่นท้องของเราสัมผัสกัน ครามถอนหายใจแรงๆ อัดหูของผม ทุบแขนกันเบายิ่งกว่าวางแปะอย่างคนหมดแรง ผมลูบหลังครามไปมาขณะที่ครามดึงโทรศัพท์ไปจับแน่น

“ตั้งแต่เมื่อไหร่คราม”

“น้อง-คราม”

ผมหลุดขำออกมาทั้งที่ตอนแรกกำลังทำเสียงจริงจัง ครามทุบไหล่ผมแรงๆ อีกครั้งขณะกดโทรศัพท์ไปมาอย่างใส่อารมณ์ ก่อนจะโยนทิ้งไปอีกทางและกอดผมแน่น ผมกอดเขาตอบและเรียกชื่อเขาอีกครั้ง “น้องครามครับ”

“ตั้งแต่เมื่อวาน ไม่รู้หรอกนะว่าคนที่เราสองคนไปเจอมาเพิ่งบอก หรือเพิ่งกล้าถามกัน รู้งี้เปลี่ยนเบอร์แต่ต้นสัปดาห์ซะก็ดี” ครามพึมพำ ขณะที่ผมกลอกตาเมื่อนึกถึงคนที่พูดเรื่องตุ๊ดใส่หน้าคราม ครามกระชับตัวผมแน่นขึ้น เนื้อตัวเปลือยเปล่าของครามดูเหมือนจะหดเล็กลงเพราะความหงอ หงอได้หงอดีเนี่ยคนเนี้ย ถ้าความใจเด็ดของเขาคงอยู่ตลอดเหมือนตอนโกรธ หรือไม่ถ้าความใจกล้าหน้าด้านของผมมันส่งผ่านน้ำรักตอนกระแทกใส่ตัวครามได้ก็คงดี

ครามเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะพึมพำเสียงเบา “ผมบอกไปแล้ว”

ผมเลิกคิ้ว ขยับไปเอาโทรศัพท์ของครามมาถือไว้ “พี่โซขอดูได้ไหมคะ”

“อืม”

‘คราม ไอ้ต้นบอกมึงเป็นตุ๊ด จริงเหรอวะ’

‘ห่า อย่าบอกนะว่าที่มึงไม่ทิ้งน้องเครปของกูไว้บนเตียงนั่นเพราะ…ถถถ’

‘ไอ้ครามไม่ตอบเลยว่ะ เห้ย ไม่เป็นไรนะมึง พวกกูไม่ได้อะไร ถามเพราะสงสัยเฉยๆ’

‘เออ แค่แปลกใจเฉยๆ เป็นเกย์ไม่ใช่ไม่ดีหรอก แต่น่าจะบอกกันก่อน กูจะได้ระวัง…กูไว้ 5555’

นั่น…เป็นข้อความจากเมื่อวาน ผมกลอกตาเมื่อพบว่าเมื่อครามตอบไปแค่ ‘55555’ กับ ‘เดี๋ยวกูมาตอบนะ ทำงานแป๊บ’ ทุกคนก็ดูเหมือนจะเข้าใจไปว่าครามปฏิเสธ แล้วจากนั้นข้อความวันนี้ก็เป็นเรื่องเดิม เพียงแต่ไม่ได้มีครามเป็นหัวข้อสนทนา แต่ยังพูดในเชิงตลกโปกฮากันอย่างคึกคะนอง

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมครามถึงได้ปอดแหกนัก เจอแบบนี้มากๆ เข้าก็ต้องหงอล่ะวะ เท่าที่เห็นมีคนพยายามดึงเรื่องไปประเด็นอื่นแค่สองคนเองมั้ง สอง…จากในสิบกว่าคน

เดี๋ยวนี้เด็กอายุยี่สิบสามเขาว่างมาก หรือแค่ไม่มีเรื่องอื่นจะคุยกันแล้ว

ผมกลอกตาระหว่างไล่สายตาอ่านประโยคสุดท้ายในกรุ๊ปแชทที่ครามพิมพ์ทิ้งไว้เมื่อกี้ มีคนอ่านไปแล้วหกคน…แต่ยังไม่มีใครตอบกลับมาสักคนเดียว

‘กูเป็นเกย์ว่ะ แต่ไม่ต้องห่วง กูไม่เอา…พวกมึงหรอก กูมีแฟนแล้ว’

ผมจูบขมับครามหลายครั้ง ยิ่งทำให้เขากอดผมแน่นขึ้น สุดท้ายเขาก็ถามออกมาเสียงเบา “ถ้าอยู่ๆ มีคนมาบอกโซว่าห้ามแต่งหญิง ห้ามใส่กระโปรง ห้ามแต่งหน้า โซจะ…”

“Tell them to go fuck themselves ค่ะ แต่ก่อนหน้านั้นจะบอกด้วยว่า This is my fucking life. Don’t you fucking dare tell me what to do.” ผมตอบเสียงหวานเจี๊ยบ ครามขำพรืดอัดไหล่กันทันทีที่ผมทำตัวหยาบคาย แต่ก็เป็นเสียงหัวเราะที่ห่อเหี่ยวเป็นบ้า อยากจะต่อยหน้าไอ้คนที่ทำให้น้องหมาของผมหงอยเรียงตัวฉิบหาย ผมโยกตัวครามไปมาเบาๆ ดัดเสียงเล็กแบบที่รู้ดีว่าครามจะต้องหมั่นไส้พูดกับเขา “น้องครามคะ ถ้าเพื่อนน้องมันเหี้ย น้องครามมาคบเพื่อนพี่โซก็ได้ค่ะ เพื่อนพี่โซยินดีต้อนรับน้องครามเสมอ”

ครามหัวเราะและส่ายหน้าเบาๆ “พวกเขาไม่ได้เหี้ยหรอกโซ พวกเขาแค่…คะนองปากไปหน่อย”

ผมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที ไม่เข้าใจด้วยว่าครามจะปกป้องคนพวกนั้นทำไม แต่สุดท้ายผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะรู้ดีว่าครามคงไม่ฟัง นั่นเพื่อนเขานี่ พวกเขาคงมีส่วนดีที่ครามเลือกที่จะมอง เหมือนกับที่เขาเลือกมองข้อดีของผม และมองข้ามนิสัยแย่ๆ ในบางเวลานั่นล่ะ

อยู่ๆ หัวใจของครามก็เต้นแรงมาก มันสะท้อนก้องกับอกของผมจนผมรับรู้ได้ชัดเจน ผมเลิกคิ้ว มือของครามที่กอดผมอยู่สั่นเล็กน้อย แต่เขาก็กอดผมแน่นขึ้นจนเหมือนพยายามรัดร่างกัน ก่อนที่หัวใจของผมแทบจะหยุดเต้นเมื่อครามพึมพำออกมาเสียงเบาอยู่ข้างหูกัน

“ตอนแรกผมชอบความมั่นใจของโซมาก โซที่แต่งหญิงออกมาได้โคตรเท่ โซที่ภูมิใจไปกับมัน โซที่ไม่ว่าจะทำอะไร จะขยับตัวแบบไหนก็ดูมีความมั่นใจไปหมดมั่นโคตรพ่อโคตรแม่กินใจผมจริงๆ” พอผมกระซิบเรียกขื่อเขาข้างหู ครามก็ตีไหล่ผมแทนคำสั่งให้ผมเงียบและฟังเขา ผมยิ้มจางเมื่อครามซบหน้าลงกับบ่า สูดหายใจเหมือนทุกครั้งที่เขาเขินแต่พยายามเรียกความกล้า “ผมคบกับโซเพราะชอบความมั่นใจนั้นของโซ ชอบโซที่ยอมรับตัวตนของผมได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้ากัน ชอบโซที่ขี้แกล้งแค่ผมคนเดียว ชอบที่โซเด็ดฉิบหายตอนอยู่บนเตียง เอาจริงๆ ผมเผลอคิดหลายรอบมากตั้งแต่ตอนที่ยังไม่รู้ว่าโซเป็นผู้ชายว่าสายตาของโซต้องทำผมเสร็จได้แน่”

ผมหลุดขำพรืด ดึงครามขึ้นมาแต่เขาขืนตัวไว้เต็มที่ สุดท้ายผมก็ต้องยอมตามใจเขา เอาจริงๆ ตอนนี้ใจแม่งโคตรบาง อยากจะกอดครามแรงๆ จูบเขาให้ทั่วหน้า อยากทำอะไรหลายๆ อย่างที่ไม่ใช่แค่เรื่องเซ็กส์ อยากให้เขารู้ว่าผมโคตรดีใจเลย

แต่เสียงหัวใจของผมน่าจะดังพอให้ครามรับรู้ได้แล้วเช่นกัน

“แต่ตอนนี้ผมไม่ได้ชอบแค่ความมั่นใจของโซ ตอนนี้ผมชอบโซที่ทำให้ผมชอบตัวเอง ชอบที่โซทำให้ผมรู้สึกว่าการที่ผมเป็นแบบนี้ไม่ใช่เรื่องผิด ชอบที่ความกล้าและความมั่นใจมอบอะไรหลายๆ อย่างให้กับผม ขอบคุณมากนะโซ”

“ครับ”

“พูดคะขาแทนได้มั้ย ผมใจบางไปหมดแล้ว”

ผมหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะเหลือบมองโทรศัพท์ของครามที่เห็นว่ามีไลน์เด้ง แต่มันอยู่ไกลเกินกว่าจะอ่านออกว่าใครตอบอะไรกลับมา ครามมองตามสายตาของผม ก่อนจะยักไหล่และสอดแขนเข้ามาใต้รักแร้ ซบหน้าลงกับซอกคอของผมอีกครั้ง “โซ”

“คะ” ผมว่าเสียงนุ่ม ไม่ได้ดัดเสียงเพราะรู้ว่าถ้าทำแบบนี้ครามจะเขินแทบม้วน…และเขาก็เขินแทบม้วนจริงๆ

ครามนิ่งไป แล้วจมูกฟัดคอผมแรงๆ “เปลี่ยนใจแล้ว พูดครับเถอะ”

ผมหัวเราะหลายต่อหลายครั้ง เหลือบมองโทรศัพท์ของครามที่ไลน์เด้งรัวๆ “ไม่ดูหน่อยเหรอน้องคราม”

“ไม่ใช่ตอนนี้ ขอผมทำใจก่อน” ครามว่าเสียงเรียบ หัวเราะขืนๆ “โซ”

“ว่าไงครับ”

“ตัวผมที่เป็นแบบนี้…ชอบกันบ้างหรือเปล่า”

ผมใจหายวาบเมื่อรู้ว่าครามต้องใช้ความกล้าแค่ไหนในการถามประโยคนั้นออกมา หัวใจของเขาเต้นรัวๆ กระแทกอกของผม แถมยังมือสั่นด้วย เล่นเอาผมถอนหายใจ ครามที่ได้ยินเสียงถอนหายใจนิ่งค้างไป เขาทำท่าจะผละออกและวิ่งหนีแต่ผมไม่ยอมปล่อย ยอมแค่ให้เขาผละออกเพื่อสบตากันได้เท่านั้น

“พี่ชอบน้องคราม น้องครามที่ชอบทำตัวน่ารัก น้องครามที่กลัวจนโกรธจนสติแตก น้องครามที่ไม่กล้ากอดพี่ในทีแรก น้องครามที่ทุกวันนี้มาอ้อนมากอดกันไม่หยุด น้องครามที่ชอบความมั่นใจของพี่ น้องครามที่ชอบเซ็กส์แบบรุนแรง น้องครามที่บางทีก็ปอดแหกอย่างน่าบีบ ไม่ปฏิเสธว่านิสัยบางอย่างของครามทำให้พี่ไม่ชอบ แต่มันเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับด้านอื่นๆ ของน้องครามที่พี่มีโอกาสได้เห็น” น้ำตาของครามร่วงเผาะ และเขาก็รีบปาดมันออกไป จากนั้นก็ใช้ดวงตาที่แดงก่ำจ้องกันไม่มีหลบ ผมยิ้มออกมาเมื่อครามพยายามยิ้ม และนั่นทำให้หยดน้ำตาของเขาร่วงออกมาอีกรอบ “มั่นใจในตัวเองหน่อยน้องคราม พี่มั่นใจว่ามีคนอีกมากมายที่ชอบในสิ่งที่น้องครามเป็นนะครับ”

เนื่องจากเนื้อหาบางส่วนผิดกฏของเว็บ Dek-D เราเลยใส่เนื้อหาทั้งตอนที่นี่แทนค่ะ 

คิดเห็นอย่างไรบอกกันบ้างน้า :D