NC Don't tell me to take off my skirt #11

ผมไม่อาจจะละสายตาออกจากดวงตาของโซได้ มันเหมือนมีพลังลึกลับบางอย่างบังคับให้ผมจ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้ว่ามุมปากของโซจะขยับเป็นรอยยิ้มล้อเลียน ทั้งยังเอื้อมมือข้างหนึ่งมาตีแก้มผมเบา ๆ อย่างหยอกล้อ ทั้งสภาพของเราตอนนี้ทำให้ผมอายจนแทบจะม้วนตัวหนี แต่ดวงตาของโซทำให้ผมนอนอยู่นิ่ง ๆ นอนกลั้นหายใจรออะไรก็ตามที่กำลังจะเกิดขึ้น

            

ร่างกายของผมเปลือยเปล่า ข้อมือสองข้างถูกผูกไว้ด้วยเนคไทที่ผมโยนทิ้งไว้ข้างเตียงไว้เหนือศีรษะ สองขาถูกแยกออกโดยมีโซที่เปลือยท่อนบนและใส่เพียงกางเกงขาสั้นสำหรับใส่อยู่บ้าน ทั้งยังไม่ได้ใส่วิกหรือแต่งหน้า นั่งยิ้มอารมณ์ดีและโน้มตัวมาเล่นแก้มของผมอยู่ตรงกลาง สาบานได้ว่าโซใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีในการจัดท่านี้ให้กับพวกเราด้วยซ้ำ

เขินแทบตาย เขินจนนึกอยากถีบโซแรง ๆ เอาให้เขาจุกจนลุกมาทำหน้ายียวนใส่ผมไม่ได้อีก

            

“อย่าเขินเลยน้องคราม เนี่ย พี่โซไม่ได้ล้ออะไรสักหน่อย” ไม่ได้ล้อด้วยคำพูด แต่น้ำเสียงหน้าเหน้อนี่ไปหมด! โซหัวเราะในลำคอ ใช้นิ้วของตัวเองหยอกล้อกับจิวบนอกผมอีกครั้ง ผมเม้มปาก จิกปลายเท้าลงบนที่นอน มือข้างขวาของโซยังคงอยู่บนอก ในขณะที่มืออีกข้างไล่ต่ำลงเรื่อย ๆ สัมผัสแผ่นท้องและจิวสะดือ กระตุกมันแรง ๆ จนผมเผลอครางออกมาเสียงพร่า ก่อนจะเลื่อนลงต่ำลงไปมากกว่านั้น ใช้นิ้วโป้งขยี้เบา ๆ ตรงบริเวณเหนือช่องทางด้านหลัง “พี่อยากถามมานานแล้วคราม ตอนครามไปเจาะพวกนี้ น้องครามคนดีกล้าเดินเข้าไปเจาะด้วยเหรอ”

           

ผมไม่ได้ตอบในทันที กระทั่งโซใช้นิ้วเกี่ยวจิวบนอกแรง ๆ อีกครั้งสติผมจึงกลับมา “ก็ปิดหน้าปิดตาเข้าไป”

           

เขาพึมพำรับคำ ก่อนจะย้ำปลายนิ้วลงบนเหนือช่องทางด้านหลังอีกครั้ง “แล้วตรงนี้ล่ะ พี่โซพาไปเจาะเอามั้ย”

            

“ไม่เอา” ผมตอบกลับทันควัน โซแค่เลิกคิ้ว ก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อผมเขินจนหน้าดำหน้าแดง

            

พวกเราไม่ได้พูดอะไรกันต่อ ผมสะบัดศีรษะไปมากับหมอนเมื่อปลายนิ้วและฝ่ามือของโซลากผ่านไปทั่วลำตัว เจลอุ่นร้อนชโลมทั่วท่อนล่าง ริมฝีปากของโซกดจูบลงมาบนพวงแก้มและปากของผมหลายต่อหลายครั้ง ผมไม่ได้พยายามต่อต้าน ปล่อยตัวไปกับทุกสิ่งทุกอย่างที่โซทำให้ สองขาถูกแยกกว้างขึ้น เข่าถูกตรึงไว้บริเวณข้างเอว

ผมเผยอตาขึ้นเมื่อโซผละออกไป ไม่ได้ทำตัวซุกซนกดจูบและลูบไปทั่วลำตัว ก่อนจะต้องหน้าร้อนผ่าว เมื่อเห็นว่าในมือของโซถือของเล่นที่ผมเลือกไว้ ทั้งยังใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาหันกลับมาจ้องกัน

โซคลี่ยิ้ม โน้มตัวลงมากอดผมไว้ ผมฝังจมูกลงกับบ่าของโซ มือข้างหนึ่งของเขาฝังลงในเส้นผมของผม บีบคลึงไปทั่วขมับ ขณะที่มืออีกข้าง…กำลังดันให้ของเล่นชิ้นยาวนั่นเข้ามาในร่างของผมอย่างเชื่องช้า ผมเผลอถอนหายใจเมื่อมันไม่เจ็บปวด ตอนที่ทั้งร่างจะกระตุกอย่างแรงเมื่อโซดันมันพรวดเข้ามา ก่อนจะกดให้มันสั่นทันที

ผมร้องครวญครางเรียกชื่อของเขา ไถใบหน้าไปกับบ่ากว้าง หลุดสะอื้นออกมาด้วยความเสียวซ่าน ปิดตาแน่นเพราะไม่กล้าสบตาไม่กล้ามองหน้าของโซ

หัวใจของผมเต้นแรงแทบระเบิด ร่างกายที่ร้อนผ่าวของโซกอดเกี่ยวร่างของผมไว้แน่น เขาเปลี่ยนเป็นใช้เขาดันของเล่นเข้ามาในตัวผมมากขึ้นในขณะที่มือก็เลื่อนขึ้นมาจับคลึงจิวบนร่างกาย ลมหายใจร้อนผ่าวของโซรดอยู่บนซอกคอ โซละมือออกจากศีรษะของผมไปยังเอว ดึงกระชับให้ร่างกายของพวกเราเสียดสีกันมากขึ้น

ผมยกสะโพกขึ้นลง ก่อนจะต้องนิ่งค้างเมื่อได้ยินเสียงของโซ “ลืมตาขึ้นคราม”

“ไม่เอา”

“ลืมตา แล้วมองหน้าพี่”

“ไม่ อะ”

ด้านหลังวูบโหวงเมื่อโซดึงของที่อยู่ภายในออก ผมลืมตามองเขาอย่างงุนงง ก่อนจะพบว่าเสียรู้เมื่อสบเข้ากับดวงตาร้ายกาจของโซ เขาจับหน้าผมขึ้น บังคับให้สบตา ขณะที่ดันของเล่นกลับเข้ามา

ผมแทบไม่รู้สึกตัวว่าเกิดอะไรขึ้นตัว ในหูมีเพียงเสียงหอบและเสียงหัวใจของตัวเองดังก้อง คลื่นความหฤหรรย์พัดผ่านร่างจนแทบเต้นเร่าอยู่บนเตียง ไม่ว่าโซจะพูดกระซิบบอกให้ผมทำอะไร ผมก็ทำตามแต่โดยดี ยิ่งเมื่อได้รับคำชมผ่านเสียงนุ่มทุ้มว่า ‘เด็กดี’ กับจูบหนัก ๆ ทั่วแผ่นท้อง หัวใจผมยิ่งทำงานหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนเผลอคิดไปว่าอาจจะสลบไปตรงนั้น

แต่โซไม่ยอมให้ผมสลบหนีเขาไป พอผมทำท่าจะไม่ไหว โซจะหยุด ทำช้าลงจนผมต้องเป็นฝ่ายร้องขอ ครวญครางเสียงพร่าอย่างไม่อาย ขอร้องเขาทั้งน้ำตา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรุนแรงจนผมแทบแหลกสลาย ของเล่นที่ผมเลือกมีไม่กี่ชิ้น แต่ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ผมปลดปล่อยออกมาหลายต่อหลายครั้งจนแทบหมดแรง แต่มันเป็นการหมดแรงที่ทำให้ผมพอใจ

ในทีแรกผมไม่ยอมมองหน้าโซด้วยความเขิน แต่เมื่อโซสวมผ้าปิดตาเข้ามาให้ เล่นอยู่บนร่างกายของผมตามที่ผมปรารถนา ผมกลับต่อต้าน ร้องหาใบหน้าและดวงตาของเขา ดวงตาที่แสนมั่นใจ ดวงตาที่มองตรงมาที่ตัวตนของผมอย่างตรงไปตรงมา เหมือนส่งผ่านคำถามที่ว่า ‘การที่เราเป็นแบบนี้ มันไปหนักหัวใครตรงไหน’

ผมชอบโซ ชอบดวงตาของโซ ชอบความมั่นใจของโซ ต้องการให้โซสนใจ ต้องการร่างกายของโซ ต้องการความสำคัญจากโซ

ผมร้องเรียกชื่อเขาเสียงแหบพร่า รับจูบหอมหวานจากเขานับครั้งไม่ถ้วน สะอื้นรับทุกสัมผัสตอนที่โซขบกัดมาตามท่อนขาและลำตัว ตอนที่โซเปิดตาของผมให้เป็นอิสระ เรี่ยวแรงของผมก็แทบไม่มีเหลือ โซลูบหัวผมเบา ๆ เสยผมที่ชื้นเหงื่อออกจากหน้าผาก ดึงของเล่นหลายชิ้นออกจากตัว ผมมองแผ่นอกของโซที่เป็นแวววาวจากหยดเหงื่อ ก่อนจะเลื่อนสายตาลงต่ำ เม้มปากขณะที่โซบีบจมูกผมและแกว่งไปมา

“ไหวมั้ยครับน้องคราม พี่เล่นแรงไปหรือเปล่าเนี่ย” เขาหัวเราะ ชูของเล่นที่สั่นในตัวของผมไม่หยุดหลายสิบนาทีไปมา คราบน้ำบนนั้นหยดลงบนแผ่นท้องของผมเข้าพอดี

“โซ”

“ว่าไงครับ”

“ไม่ทำต่อเหรอ” คำถามของผมทำให้โซชะงัก ทำตาวิบวับท่าทางน่าเตะ ก่อนที่เขาจะเอ่ยปากล้อเลียนอะไรผมได้ ผมก็ชิงพูดขึ้นก่อน “ผมอยากให้โซเสร็จด้วย"

ผมถูกโซดึงขึ้นมากอดแนบอก แผ่นอกเปลือยเปล่าของพวกเราสัมผัสกัน เสียงหัวใจสะท้อนไปมาก้องกังวาน

“เร็ว ๆ โซ ของโซ…อยากได้ด้วย”

โซกระตุกยิ้ม ไม่ตอบอะไร ทำเพียงแค่จับตัวผมหมุนไปบนตัก เปลี่ยนให้แผ่นหลังของผมชนแนบกับอกของเขา ผมวางมือสั่น ๆ ที่ยังถูกพันด้วยเนคไทสีเข้มลงบนเข่าของโซ เชิดหน้าขึ้นและเริ่มขยับสะโพกตามคำสั่งแผ่วเบาที่ข้างหู โซประคองเอวผมไว้ ยืดตัวขึ้นและส่งนิ้วเข้ามาในปาก

“น้องครามเสียงดัง ดังกว่านี้เขาคงได้ยินกันทั้งตึกแล้ว” ผมชะงัก ตัวชา สติเริ่มกลับมาจากประโยคนั้น แต่เมื่อผมหยุด โซก็เป็นคนต่อ กระชากสติสัมปชัญญะของผมไปจนหมดสิ้น ผมขยับตัวอีกครั้งอย่างรีบร้อน เลียและกัดนิ้วของโซเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขากวนตีนอะไรผมไว้บ้าง โซไม่โกรธ ทำเพียงแค่หัวเราะเสียงต่ำ ยื่นหน้ามากระซิบใกล้หู “จะดูดจะเลียก็ทำไปแต่ห้ามกัด ไม่อย่างนั้นไม่สัญญาว่าของเล่นของเราจะไม่เพิ่มขึ้น”

ผมเม้มปาก ใช้ริมฝีปากบนล่างขยี้นิ้วโซแรง ๆ

เขาหัวเราะเสียงพร่า “เด็กดื้อ”