threepointonefourYaoiNC

            เมื่อประมาณสัปดาห์ก่อนครามบอกผมว่าอยากเปลี่ยนเบอร์ ทีแรกผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าทำไม แต่พอบอกเขาไปว่าจะติดต่อกับที่ทำงานที่เพิ่งได้ลำบากหรือเปล่า ครามก็เก็บความคิดนั้นกลับไป แต่หลังจากเข้าทำงานได้หนึ่งสัปดาห์และครามก็ดูแฮปปี้ดี เขากลับมาเปรยๆ กับผมที่ไปรับเขาในวันนี้อีกครั้งว่าจะไปซื้อซิมส์โทรศัพท์ใหม่             พอผมถามว่าทำไมครามก็ยักไหล่ เปลี่ยนเรื่องด้วยการกอดผมจากด้านหลังระหว่างให้ผมทำกับข้าวให้กิน ครามเป็นเด็กขี้อ้อน พลังของลูกคนสุดท้องเริ่มฉายชัดขึ้นทุกวัน โคตรใจบาง ครามแม่งน่ารัก ทั้งชอบมากอดจากด้านหลังตอนที่เรากลับถึงห้องแล้ว ทั้งเอาแก้มของตัวเองแนบแก้มของผม ชมผมว่าน่ารักซ้ำๆ ทั้งที่ความจริงแล้วตัวเขานั่นล่ะที่น่ารักที่สุด             ตอนแรกผมก็คิดไปว่าจะมีโรคจิตหรือไอ้เวรตัวไหนมาทำน้องครามของผมอีก แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าทำไมครามถึงอยากเปลี่ยนเบอร์นัก       ...

ผมไม่อาจจะละสายตาออกจากดวงตาของโซได้ มันเหมือนมีพลังลึกลับบางอย่างบังคับให้ผมจ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้ว่ามุมปากของโซจะขยับเป็นรอยยิ้มล้อเลียน ทั้งยังเอื้อมมือข้างหนึ่งมาตีแก้มผมเบา ๆ อย่างหยอกล้อ ทั้งสภาพของเราตอนนี้ทำให้ผมอายจนแทบจะม้วนตัวหนี แต่ดวงตาของโซทำให้ผมนอนอยู่นิ่ง ๆ นอนกลั้นหายใจรออะไรก็ตามที่กำลังจะเกิดขึ้น              ร่างกายของผมเปลือยเปล่า ข้อมือสองข้างถูกผูกไว้ด้วยเนคไทที่ผมโยนทิ้งไว้ข้างเตียงไว้เหนือศีรษะ สองขาถูกแยกออกโดยมีโซที่เปลือยท่อนบนและใส่เพียงกางเกงขาสั้นสำหรับใส่อยู่บ้าน ทั้งยังไม่ได้ใส่วิกหรือแต่งหน้า นั่งยิ้มอารมณ์ดีและโน้มตัวมาเล่นแก้มของผมอยู่ตรงกลาง สาบานได้ว่าโซใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีในการจัดท่านี้ให้กับพวกเราด้วยซ้ำ เขินแทบตาย เขินจนนึกอยากถีบโซแรง ๆ เอาให้เขาจุกจนลุกมาทำหน้ายียวนใส่ผมไม่ได้อีก              “ อย่าเขินเลยน้องคราม เนี่ย พี่โซไม่ได้ล้ออะไรสักหน่อย ” ไม่ได้ล้อด้วยคำพูด แต่น้ำเสียงหน้าเหน้อนี่ไปหมด ! โซหัวเราะใน...