NC #ไม่อยากลุกออกจากที่นอน #11
NC #ไม่อยากลุกออกจากที่นอน “ ครับ ” ผมตอบรับห้วน ๆ เรียกเสียงหัวเราะและประโยคเด็กหนอเด็กจากปากพี่ณัฐได้อีกรอบ ก่อนที่เสียงหัวเราะจะหายไปเมื่อผมเอื้อมมือเข้าไปในกางเกง พี่ณัฐหลับตาลงแล้วเม้มปากแน่น ใบหน้าขึ้นสีเรื่อ ผมถอดกางเกงพี่เขาออก พี่ณัฐอ้าขาออกเพื่อให้ผมสอดตัวเข้าไปนั่งตรงกลาง ผมดึงขาสองข้างของพี่ณัฐขึ้น ก่อนจะชะงักไปเมื่อเห็นรอยแผลตรงข้อเท้าเข้า “ อย่ามองตรงนั้น ” พี่ณัฐพูดเสียงสั่น พยายามเอื้อมมือมาดึงหน้าผมกลับไปจากรอยแผลของเขา พี่ณัฐเกลียดรอยแผลนี้ พี่เขาเคยบอกว่ากลัวผมจะเกลียดตัวพี่เขาเพราะแผลนี้ด้วย ผมส่งยิ้มบาง ๆ ให้พี่ณัฐแทนคำพูดที่พูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกส่วนของพี่ณัฐ ผมรับมันได้ทั้งหมด ริมฝีปากของผมจรดลงบนรอยแผล พี่ณัฐวางมือสั่น ๆ ไว้บนศีรษะของผม สางเข้าไปในเส้นผม ขยำมันอย่างไม่แรงนัก ผมไล่ไปยังน่องปลี จูบและ...