threepointonefourYaoiNC

‘… เอาเป็นทางโทรศัพท์ดีไหม ’             “ ไม่ดีโว้ย !” เขาตะโกนอัดหมอนอย่างอัดอั้น ใครก็ได้ช่วยเอาไอ้ลุงหื่นไม่ดูเวลานี่ไปเก็บแล้วเอาคุณพล ‘ คนดี ’ ของเขากลับมาเสียที !             พชรถอนหายใจอย่างงุ่นง่าน หัวใจเต้นรัวแรงเหมือนเพิ่งไปวิ่งลู่มา แย่หนักยิ่งกว่าตอนที่รู้สึกประหลาดกับคุณพลใหม่ๆ เสียอีก             ใบหน้าของคุณพลลอยว่อนอยู่ในหัวอย่างที่ทำเอาเขาอยากตัดหัวตัวเองออกแล้วโยนทิ้งออกนอกหน้าต่าง แต่แทนที่มือสองข้างจะทำตามคำสั่งของสมอง มันกลับเลื่อนผ่านหน้าท้องลงเข้าไปใต้กางเกงแทนเสียฉิบ             เขาค่อยๆ กอบกุมส่วนที่ขยับขยายขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบได้ กัดปากแน่นกลั้นเสียงร้องระหว่างชักดึงส่วนร้อนจัดไปมา ตัวงอเพราะความเสียวซ่าน ขยี้ส่วนปลายช้าๆ อย่างที่มีใครบางคนเคยทำให้             ...

ธนพลรั้งศีรษะของคนที่กระชากเขาเข้าไปจูบเบาๆ ไว้เมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะผละหนี เขาขบริมฝีปากล่างของเจ้าตัวจนอีกฝ่ายยอมเปิดปากรับลิ้นของเขาเข้าไป ภามตีไหล่เขาแรงๆ   แทนการประท้วงตอนที่เขาลากปลายนิ้วผ่านเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตสีเข้ม ลูบไปตามกล้ามเนื้ออย่างหลงใหล ผลักภามล้มลงไปนอนคว่ำหน้าบนโซฟา ออกแรงขยี้ลงบนยอดอกที่แข็งชูชันจนเห็นชัดแม้อยู่ใต้เสื้อ             “ คุณ …” พชรไม่มีโอกาสที่จะได้พูดจนจบประโยค เพราะธนพลดึงให้เขาหันหน้ากลับมารับจูบ ขยำมือลงบนสะโพกแรงๆ ชายหนุ่มโหม่งหัวใส่คางของธนพลก่อนจะพลิกตัวกลับมาหา จ้องอีกฝ่ายด้วยแววตาขุ่นเคืองในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน กดสายตาลงมองเบื้องต่ำ แสร้งทำเบ้หน้าและขยับปลายเท้าไปสัมผัสด้วยสีหน้าสะใจ “ ลุงหื่น ”             “ ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเอง ” ธนพลขบกรามแน่น เขายกขาของภามพาดบ่าไว้ ก่อนจะทำอะไรๆ อย่างที่เคยนึกอยากทำมาตลอด             คนสองคนกอดเกี่ยวกันแน่นอยู่บนโซฟา พชรเชิดหน้าขึ้น...